Functie van de wervelkolom

De draagkracht functie van de wervelkolom

“Beschermende functie”

Een spier bezit alleen dan optimale verkracht en flexibiliteit (tonus), wanneer deze kan functioneren waarvoor hij is gemaakt: beweging en draagkracht. Een spier die last heeft body stress (overmatige spierspannnng) wordt door het lichaam in een andere functie gedwongen: ter bescherming of ondersteuning, de zgn. “protective state”. Deze body stress is simpelweg een verkramping van de spieren. Een verkrampte spier verliest gedeeltelijk of geheel zijn kracht en kan dus niet meer doen waarvoor hij gemaakt is. Andere spieren zullen dan zijn taak moeten overnemen, die daardoor op hun beurt weer overbelast kunnen raken en last krijgen van body stress, een vicieuze cirkel die een voortdurende geleidelijke toename van body stress tot gevolg heeft.

Spierfuncties

De enige spieren in ons lichaam die een draagkrachtfunctie bezitten, zijn de kleine wervelspiertjes die de wervels met elkaar verbinden. Alle andere spieren in ons lichaam hebben een bewegingsfunctie. Als de wervelspiertjes hun natuurlijke tonus hebben en vrij zijn van body stress, zijn zij veerkrachtig en hebben ze per spiertje een gemiddelde trek- en draagkracht van 30 kg. Twee wervels zijn door middel van zeven spiertjes met elkaar verbonden. In onbelaste toestand is deze trek- en draagkracht met elkaar in evenwicht en geeft een gemiddelde belasting van 100 tot 200 kg. op de tussenwervelschijven. Dat kunnen de tussenwervelschijven aan, want daar zijn ze op gemaakt. Op het moment dat iemand in verticale positie komt, gaan alle spiertjes van de wervelkolom in draagkrachtfunctie. Het neemt enkele uren van horizontale positie (liggen) in beslag om de wervelspiertjes de kans te geven uit de draagkrachtfunctie te komen. Vandaar dat de BSR-buikspier oefening pas (enkel en alleen) zin heeft voor het opstaan in de ochtend.

Oorzaak en gevolg van Body Stress in de wervelkolom

Wanneer der wervelkolom, door welke oorzaak dan ook, last heeft van body stress, dan leidt dat tot verlies van draagkracht, waardoor instabiliteit in de staande positie van het lichaam ontstaat. De controlerende functie van ons zenuwstelsel zal dit verlies aan draagkracht direct compenseren om ons overeind te houden. We zijn er immers niet bij gebaat als we steeds zouden omvallen. Die compensatie vindt plaats door het ter ondersteuning aanspannen van de bewegingsspieren in de rug. We hebben op de rug ca. 7 lagen bewegingsspieren. De spieren die het dichtst rond de wervelkolom liggen worden het eerst aangespannen. Als de vicieuze cirkel niet doorbroken wordt, worden steeds meer spieren bij dit proces van ondersteuning betrokken. Bij een totale verkramping van de wervelspiertjes treedt ten slotte een volledige aanspanning van alle rugsperen op. Die verkramping wordt dan duidelijk zichtbaar door de harde ronde kabels op de rug vanaf de nek tot aan het bekken. Het lichaam is dan in volledige “protective state”.

Als gevolg hiervan bevindt het hele zenuwstelsel rond de wervelkolom zich in beknelde toestand. Dit leidt tot verdoving van de zenuwbanen en de zenuwvezels, op langere termijn mogelijk zelfs tot beschadiging, en verlies van functionaliteit met alle daarbij behorende klachten. De meest hekenbare gevolgen hiervan zijn stijfheid en pijnlijkheid van de nek-, rug-, en beenspieren en slapte van de spieren aan de voorkant van het lichaam. Met name de buikspieren worden steeds slapper omdat zij vanwege de overmatige strakheid van de rugspieren niet meer mee hoeven te doen in het in balans houden van het lichaam. De spieren die niet meer geactiveerd en gebruikt worden verliezen dan hun natuurlijke tonus. Hierdoor wordt het moeilijk om goed en lang rechtop te staan. Langzaam lopen veroorzaakt overmatige moeheid in de onderrug meestal gevolgd door pijn. Het belasten van de rug in welke vorm dan ook is geen pretje meer en moeten we meestal bekopen met enkele dagen van rugklachten in meer of mindere mate. We krijgen de karakteristieke houding van de “oudere” mens: ingezakte rug en naar voren gebogen schouders; het hoofd steekt wat naar voren op een ingetrokken nek; de voeten gaan naar buiten staan; de buik zakt afhangend naar voren over de broekriem; we lopen niet meer veerkrachtig maar sjokken.

De keuze: tijdelijke VERLICHTING of een definitieve oplossing

Langzamerhand ontstaat de behoefte om “er iets aan te doen”! Vooral de slappe buikspieren voeden deze behoefte – in onze cultuur wil het oog immers heel wat. In het algemeen wordt gedacht dat de oplossing ligt in het doen van oefeningen, omdat daarmee de spieren ‘los’ gemaakt en soepel gehouden zouden kunnen worden (yoga, sporten, massage, buik- en rugspieroefeningen etc.). Voor een deel zit daar waarheid in, zij het niet dat de hiermee verkregen resultaten slechts van tijdelijke aard zijn – u moet het dus blijven doen – omdat volgens de inzichten van Body Stress Release gewerkt wordt aan “het gevolg” (symptoom) en niet aan de oorzaak.

Bij deze benadering wordt voorbij gegaan aan de werkelijke oorzaak – de verloren draagkracht functie van de wervelkolom – en  alleen gewerkt aan de gespannen c.q. verslapte bewegingsspieren. Deze werkwijze gaat bovendien in  tegen de beschermings- en ondersteuningsmodus (‘protective state’) die het lichaam zelf noodzakelijkerwijs heeft gecreëerd.

De autonomie van het beschermingsmechanisme

Het is belangrijk om zich te realiseren dat de ‘protective state’ een autonoom ‘zelf denkend’ mechanisme is. U kunt er dus geen directe invloed op uit oefenen – dat zou immers de beschermingsfactor volledig nutteloos maken. De enige manier om in communicatie te komen met dit autonome beschermingsmechanisme is “samenwerking”.

De samenwerking begint allereerst met te begrijpen dat er achter dat autonome mechanisme een intelligentie steekt die het heel goed met je voor heeft – eenvoudig gesteld: het zorgt ervoor dat u in leven blijft. Het maakt van een slechte situatie altijd het beste. Het is afgestemd op overleven. Zonder dit mechanisme zouden we niet lang in leven blijven.

Vervolgens moeten we ons realiseren dat dit mechanisme slechts één boodschap heeft, nl.: “Wil je alsjeblieft goed voor je lichaam gaan zorgen?” Anders gezegd: we worden verzocht om alles achterwege te laten, wat het lichaam dwingt om gebruik te maken van dit zelf beschermend mechanisme. De veiligheid die dit mechanisme door middel van het vastzetten van de spieren (body stress) geforceerd creëert, moeten we zelf creëren. Dat doen we door respectvol om te gaan met ons lichaam waarbij we begrip hebben voor de wijze waarop het lichaam geconstrueerd is en voor het ingenieuze werk dat dit voor ons verricht.

Ons culturele gedachtegoed dat het lichaam alles moet kunnen waartoe het gedwongen wordt, ligt aan de wortels van de boom die de naam ziekte draagt. Body Stress Release benadert het lichaam met zachtheid, mildheid en tederheid. Dat biedt het lichaam de veiligheid zich te ontdoen van het natuurlijke harnas ‘body stress’ waardoor de mogelijkheid tot herstel ontstaat en genezing kan plaatsvinden.

Body Stress Release

Alle werkwijzen, therapieën en technieken die trachten dit zelf beschermend mechanisme, vanuit onwetendheid, te omzeilen en/of te negeren hebben slechts tot gevolg dat het zijn greep op het lichaam uiteindelijk alleen maar versterkt – de onveiligheid wordt groter en de body stress neemt toe!
Het doen van spierversterkende oefeningen, het ondergaan van spierontspannende dieptemassages, het lichaam met sterke manuele technieken uit de verkramping dwingen? Dit alles leidt slechts tot een nog heviger beschermingsimpuls. De bescherming is namelijk echt nodig zolang de draagkracht in de wervelkolom niet is teruggekeerd.

Dat is de reden waarom Body Stress Release zich niet bezig houdt met de staat van de bewegingsspieren. Deze staat geeft slechts informatie over de body stress die diep in het lichaam is opgeslagen en over de ernst van de graad van de ‘protective state’. Hoe ernstiger het lichaam lijdt onder de beschermingsmodus, hoe meer aandacht we moeten besteden aan het zorgen voor veiligheid voor het lichaam. En daar begint de omkering.

Ondanks de intelligentie van het autonome beschermingsproces heeft het toch een beperking. Het is niet in staat om vanuit zichzelf de beschermingsactie ongedaan te maken. De beschermingsactie wordt ingezet op het moment dat er voor het lichaam een onveilige situatie ontstaat die schade zou kunnen toe brengen aan het zenuwstelsel. Voor de intelligentie van ons lichaam is dat een levensbedreigende situatie (bijvoorbeeld een auto-ongeluk met als gevolg een whiplash).

Als de bescherming is aangebracht, wordt vanaf dat moment de aangedane plaats in het lichaam weer als ‘veilig’ beschouwd. Het feit dat er nu spierspanningen zijn die in de loop van de tijd voor nieuwe problemen kunnen zorgen, wordt als zodanig niet herkend. ‘Veilige’ plaatsen verdwijnen uit het aandachtsveld, dat alleen gericht is op ‘onveilige’ situaties.

De aandacht van deze autonome lichamelijke intelligentie moet zich dus weer gaan richten op de beveiligde body stres’ spanningsvelden. Door middel van de drukimpulsen van de Body Stress Release techniek wordt deze communicatie hersteld. Er vindt een fysieke bewustwording plaats van het feit dat het lichaam ter plaatse mag terugkeren naar de ontspannen en flexibele operationele modus, waarin het lichaam van nature behoort te verkeren.

Genezing

Als het sein ‘veilig’ wordt gegeven, begint het lichaam de diep opgeslagen spierverkrampingen rond de wervelkolom – ‘deep stress’  – los te laten. De diepgelegen wervelspiertjes herkrijgen gedurende het ontspanningsproces hun natuurlijke tonus en de oorspronkelijke trek- en draagkracht keert terug. Evenredig aan de terugkerende trek- en draagkracht ontspannen de meer oppervlakkig gelegen bewegingsspieren zich op de rug, omdat zij niet langer hun ondersteunende taak behoeven uit te voeren. Zonder enige belastende oefening, massage of manipulatie komen ook zij  terug in hun natuurlijke veerkrachtige en flexibele spiertonus.

De bewegingsspieren van de voorkant van het lichaam gaan nu vanzelf meedoen in hun taak: het in balans houden van het lichaam. Zij krijgen weer de prikkel tot functioneren en keren op hun beurt terug naar de natuurlijke tonus. Spierslapte aan de voorzijde van het lichaam verdwijnt zo op een heel natuurlijke wijze.

Het gevolg van deze ontspanning is dat alle zenuwbanen en zenuwvezels die in de gebieden van body stress beklemd hebben gezeten, ook weer de kans krijgen tot herstel en volledig functioneren. Een 100% goed functionerend zenuwstelsel staat borg voor een optimale staat van welzijn en gezondheid. Zodoende vindt genezing van binnenuit plaats.

Buikspieroefeningen. Goed of niet goed?

Gezien het bovenstaande zal het duidelijk zijn dat buikspieroefeningen op zich geen antwoord zijn op slappe buikspieren en het wegwerken van een hangbuikje. Integendeel. Veel buikspieroefeningen plegen een aanslag op de tussenwervelschijven, die als gevolg van de oefeningen waarmee de buikspieren worden aangespannen voortdurend zwaar onder druk komen te staan. De extreemste en voor het lichaam meest onvriendelijke buikspieroefening is de sit-up: het vanuit een liggende houding overeind komen tot half zitten en weer terug. Hiermee buig je de wervelkolom volledig tegen de natuurlijke S-vorm in naar voren. Door de extreme druk van een paar honderd kilo die je tijdens deze oefening op de voorkant van de tussenwervelschijf uitoefent, pers je de tussenwervelschijf samen en naar achteren. De irritatie die daardoor ontstaat aan het ruggenmerg en de uitgaande zenuwbanen activeren ogenblikkelijk het autonome beschermingsmechanisme. De beschermingsactie – het aanspannen van de spieren op de betreffende plaats om schade te voorkomen – leidt tot opbouw van nieuwe body stress. Misschien dat de buikspieren na verloop van tijd wat steviger worden, maar de noodzaak tot meefunctioneren in de balans van het lichaam is door de toename van body stress aan de rugzijde verminderd. Dit leidt uiteindelijk tot een grotere slapte van de buikspieren. Nog meer oefeningen moeten dit voorkomen: een vicieuze cirkel! De toename van body stress leidt vervolgens tot uitbreiding van de spanningsvelden op de rug. Ze ontwikkelen zich naar boven naar de midden rug, nek en schouders, maar ook naar beneden naar bilspieren, beenspieren en zelf enkels en voeten.

Het gevoel van welzijn en gezondheid neemt evenredig met de toename van body stress af. Klachten en kwalen nemen toe. Tenslotte wijten we de klachten aan ‘ouderdom’ en leren we leven met geaccepteerde, maar onnodige beperkingen.

Het doel van de BSR-buikspieroefening is de samenwerking tussen de dieper gelegen buikspieren en de korte rugspiertjes te verbeteren en een betere spiertonus te creëren. Door het aanspannen van de diepere buikspieren worden de vastgezette korte wervelspiertjes gestimuleerd iets van hun spanning los te laten. Deze oefening is alleen effectief nadat na een nacht slapen deze wervelspiertjes hun draagkrachtfunctie hebben losgelaten.

Afspraak maken of heeft u een vraag?